14 grudnia krakowski Zaścianek gościł na swojej scenie Żywiołaka.  Jako support wystąpiło Jarzmo, a na twarzach przybyłych pojawiały  się zarówno chwile przejęcia, jak i czystego szaleństwa w trakcie pogo.  

Artyści z grupy Jarzmo przywitali się z publicznością Zaścianka za  pomocą statementu: „ogłaszamy stan psychodelicznej klęski…  wygoda za wszelką cenę”. I owym oświadczeniem ich występ właśnie był. Na szczęście nie było to coś, co nieznośnie wpychało nam się do  gardeł — całkiem przeciwnie. Wgryźliśmy się w ich estetykę wraz z  ciężkim brzmieniem pierwszej kompozycji, po której na scenę wkroczyła Anna Sitko na jeden, wspólny utwór „Pług”. Jej łagodny  głos wybijał się na tle surowości akompaniamentu.  

Jarzmo przejmowało swoich słuchaczy z minuty na minutę, a wokal  przyjemnie kontrastował z ostrością dźwięków pozostałych  instrumentów.  

Melancholia to emocja, którą w ciągu kilku sekund potrafili przekuć w pasję, a zachwyt publiczności w czysty rampage. Tylko po to, by  zaraz wrócić do korzeni tej zajmującej atmosfery.  

Artyści umieli znaleźć balans między lekkością brzmienia  folklorystycznego, a tego ściśle ciężkiego. Niezwykłą przyjemnością było słuchać tej słowiańskości 2.0.  

Krakowska publiczność zaskoczyła support swoim entuzjazmem,  można nawet pomyśleć, że nieco przytłoczyła ich ułożony w głowie  plan. Jakże przyjemnym jednak okazało się, że poszli razem z flow.  Rozwinęli skrzydła razem z chwilą, w której połączyli się z ludźmi,  którzy dla nich przyszli. 

Z publicznością pożegnali się pozytywnym akcentem — utworem  zachęcającym do tańca i zabawy, który, jak sami przyznali, był jednym z niewielu tak radosnych w ich repertuarze. Kraków mimo to  był głodny i doczekał się deseru, czyli utworu napisanego pod nowy  spektakl.  

Gdy na scenę wkroczył Żywiołak, towarzyszyła im powaga. Pierwszy  utwór dał nam do zrozumienia, że artyści uczestniczyli w tylko  samym sobie znanym rytuale w każdej sekundzie, w której stali na  scenie Zaścianka. Wkrótce jednak stało się jasne, że uczestniczył w  nim każdy z przybyłych. Multiinstrumentaliści wciągali publiczność w bezkresny ciąg mikro wydarzeń, które umownie nazwano „tylko”  utworami. Uczestniczenie w tym było przywilejem i powiewem  świeżości.  

Z niewiarygodną wręcz łatwością przychodziło im nawiązanie  kontaktu z publicznością. Każdy dźwięk w ich wykonaniu miał dedykowane miejsce w większej całości, która przejmowała każdego  Krakusa wczorajszego wieczoru.  

Bracia i siostry, wystąpiliście w mszy świętej zespołu Żywiołak
– mówili, zamykając swój występ. Jakże w punkt ujęli to niemal  spirytystyczne wydarzenie.  

Autorka artykułu: Agnieszka Rzymkowska
Zdjęcia: Urszula Rzymkowska
Redakcja: Karolina Lisek
W ramach iSAP – Słowiańska Agencja Prasowa