Ładowanie

Kurhan Mętów (woj. lubelskie)

Kurhan Mętów (woj. lubelskie)

Mętów stan. 1, gm. Głusk, kurhan, widok od strony wschodniej, stan na 2012 r., fot. E. Prusicka. CC BY-NC-ND 3.0 PL

Przykład jednego z niewielu zachowanych kopców-kurhanów średniowiecznych położonych na Wyżynie Lubelskiej. Kopiec wyróżniają duże rozmiary i dobry stan zachowania.

Usytuowanie i opis

Kurhan znajduje się w centralnej części wsi, przy szosie Lublin-Wysokie, ok. 200 m w linii prostej na południe od budynku szkoły, w ogródku przydomowym posesji nr 131A. Leży na krawędzi doliny rzeki Czerniejówki, ok. 250 m na zachód w linii prostej od jej koryta.

Kurhan jest dobrze czytelny w terenie. Ochroną konserwatorską objęty został kopiec i trzymetrowy pas ziemi położony wokół kurhanu, co daje powierzchnię ok. 2 arów. Kurhan zachował się do wysokości 1,70 m i średnicy ok. 12-15 m. Usytuowany na skraju ogródka przydomowego, został wyłączony z prac polowych i stanowi nieużytek porośnięty trawą. Od strony południowej w trakcie budowy płotu, została nieznacznie podcięta jego podstawa. Obecnie jedyne zagrożenie dla kopca stanowi stara potężna lipa rosnąca na jego kulminacji, której korzenie w znacznym już stopniu zniszczyły i niszczą pierwotną substancję mogiły.

Historia

Kopiec najprawdopodobniej należy łączyć z okresem wczesnego średniowiecza. Wstępnie datowany jest na IX w.

Do literatury archeologicznej kurhan w Mętowie wprowadził w 1897 r. W. Olechowicz. Kopiec stanowi pozostałość większego ciałopalnego cmentarzyska kurhanowego, składającego się prawdopodobnie z 12 kurhanów, z których kilka było badanych przez W. Olechowicza przy końcu XIX wieku. Badacz określił chronologię przebadanych kurhanów na IX w. Cmentarzysko zostało zniszczone na pocz. XX w. Obecny stan nasypu zachowanego pojedynczego kopca jest dobry.

Mętów stan. 1, gm. Głusk, kurhan, widok od strony wschodniej, stan na 2012 r., fot. E. Prusicka. CC BY-NC-ND 3.0 PL

Stan i wyniki badań

Kurhan nie był dotąd badany wykopaliskowo. Badaniami objętych było w 1897 r. przez W. Olechowicza kilka innych, nie zachowanych do dziś kurhanów, stanowiących prawdopodobnie z istniejącym kopcem, cmentarzysko kurhanowe. Stwierdzono w wyniku badań, że mogiły zawierały ślady pochówków ciałopalnych, a na podstawie znalezionych zabytków ruchomych określono ich chronologię na IX wiek.

Badania powierzchniowe Archeologicznego Zdjęcia Polski zostały przeprowadzone na stanowisku w 1996 r.

Dostęp do obiektu ograniczony. Kurhany można zwiedzać po uzgodnieniu z właścicielem posesji.

Oprac. Ewa Prusicka, OT NID Lublin, 03-10-2015 r.

Bibliografia

  • Olechowicz W., Poszukiwania archeologiczne w guberni lubelskiej, „Materiały antropologiczno-archeologiczne i etnograficzne”. Wyd. Akademii Umiejętności Kraków, t. II, 1897, s. 42-55.
  • Nosek S., Materiały do badań nad historią starożytną i wczesnośredniowieczną międzyrzecza Wisły i Bugu, „Annales UMCS, vol. VI, sec. F, 1951(1957), s. 373.

Artykuł pierwotnie ukazał się na portalu zabytek.pl.
Właściciel praw autorskich do artykułu: Narodowy Instytut Dziedzictwa.
Na naszych łamach publikujemy na podstawie licencji CC BY-NC-ND 3.0.

Lokalizacja